Maar goed, anderzijds, ook een zoektocht kan inspirerend zijn. Dus uiteindelijk wilde ik graag, dat praatje. Ik had al wat uitgewerkt en er een paar keer over heen en weer gemaild. Het leek me ook leuk, na een hele tijd weer eens samen op onderzoek te zijn. Alles leek op z’n pootjes terecht te komen, het begon te zinderen en te bruisen, ik bleef oprecht twijfelen maar tegelijk was er een grote toewijding bij de begeleider en bij mezelf om er iets moois van te maken.
Tot plotseling iemand anders er een stokje voor stak. Het praatje zou teveel tot kritisch denken en overwegen leiden. En dat moet je natuurlijk niet hebben in zen. Ik zal je mijn kritische gedachten en overwegingen over deze verrassing besparen. Het verhaal is in ieder geval recht uit het hart. Dus. Omdat het er op de retraite niet van komt, zet ik dit juweeltje van Entartete Literatur hier neer. Kun je zelf beoordelen of je er teveel van gaat piekeren. Als je in radeloze verwarring achterblijft, mail dan de stichting Correlatie. Ik kom je persoonlijk opvegen. Gelukkig zit je achter je pc, niet in een retraite, dus de invloed op je samadhi is waarschijnlijk nihil. Veel leesplezier!